Ingrid Ditmar Jansse, geboren in Indonesië en opgegroeid in Nieuw-Zeeland heeft als kind de wereld rondgereisd. Wat in haar herinnering bleef waren niet de steden of landschappen, maar het was de diversiteit aan mensen met hun verschillende culturen, die ze met blijvende verwondering bekijken zou.

Voortgekomen uit een familie waarin kunst en muziek door de generaties voor haar worden doorgegeven, begon ze beweging en emoties vorm te geven in schilderen en tekenen.

Later werden het ook mensen aanraken, fysiotherapie en vervolgens haptonomie. Waarin de taal van het lichaam en daarmee de afdruk, die emoties achterlaten zichtbaar worden. En dat laat ze in haar beeldhouwen zien; van steen iets aanraak baars maken, in brons een innerlijke strijd weergeven, in hout het moment van bijna bewegen vangen.

In haar kunst vertelt ze over: het overleven, de pijn, het verlangen, de angst, de troost, de vreugde en geborgenheid. Lichaamstaal blijft een belangrijke inspiratiebron en voorbeelden in de beeldhouwkunst zijn kunstenaars als Claudel, Rodin en Moore.

Ingrid Ditmar Jansse is uiteindelijk het vak beeldhouwen gaan uitoefenen en doet dit met hart en ziel.